Mycobacterium tuberculosis กรดนิวคลีอิกและ rifampicin (RIF)， ความต้านทาน (Inh)

Mycobacterium tuberculosis ในไม่ช้าเป็น tubercle bacillus (TB) เป็นแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคที่ทำให้เกิดวัณโรคและในปัจจุบันยาต้านวัณโรคบรรทัดแรกที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ isoniazid, rifampicin และ ethambutol, ฯลฯ^[1]- อย่างไรก็ตามเนื่องจากการใช้ยาต่อต้านวัณโรคที่ไม่ถูกต้องและลักษณะของโครงสร้างผนังเซลล์ของวัณโรคมัยโคแบคทีเรียมตัวเองวัณโรคมัยโคแบคทีเรียมได้พัฒนาความต้านทานยาเสพติดต่อยาต้านวัณโรคและรูปแบบอันตรายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วัณโรค) ซึ่งทนต่อยาที่พบได้บ่อยที่สุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุดคือ rifampicin และ isoniazid^[2].

ปัญหาของการดื้อยาวัณโรคมีอยู่ในทุกประเทศที่สำรวจโดย WHO เพื่อให้แผนการรักษาที่แม่นยำยิ่งขึ้นสำหรับผู้ป่วยวัณโรคจำเป็นต้องตรวจจับความต้านทานต่อยาต่อต้านวัณโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดื้อยา rifampicin ซึ่งได้กลายเป็นขั้นตอนการวินิจฉัยที่แนะนำโดย WHO ในการรักษาวัณโรค^[3]- แม้ว่าการค้นพบของการต้านทาน rifampicin เกือบจะเทียบเท่ากับการค้นพบ MDR-TB แต่ตรวจพบความต้านทาน rifampicin เพียงไม่สนใจผู้ป่วยที่มีตัวต้านทาน mono ที่ทนต่อ mono (อ้างอิงถึง isoniazid แต่ไวต่อ rifampicin) Rifampicin) ซึ่งอาจนำไปสู่ผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาเบื้องต้นที่ไม่มีเหตุผล สูตร ดังนั้นการทดสอบความต้านทาน isoniazid และ rifampicin จึงเป็นข้อกำหนดขั้นต่ำที่จำเป็นในโปรแกรมควบคุม DR-TB ทั้งหมด^[4].